Omawiając własności mechaniczne płytek ceramicznych nie sposób nie wspomnieć o twardości powierzchniowej, która jest klasyfikowana przez określenie odporności na zarysowanie ich powierzchni. Płytka o dużej twardości powierzchniowej jest w mniejszym stopniu narażona na ryzyko zarysowania przedmiotami lub materiałami stykającymi się z jej powierzchnią

Określenie twardości powierzchniowej zgodnie z normą PN EN 101 polega na ręcznym rysowaniu powierzchni płytki zaostrzoną krawędzią minerału którego twardość jest określona w skali Mohsa:

 

1 - Talk
2 - Gips
3 - Kalcyt
4 - Fluoryt
5 - Apatyt
6 - Skaleń
7 - Kwarc
8 - Topaz
9 - Korund
10 - Diament

Twardość powierzchniowa jest określana kolejnym najwyższym numerem minerału, z tych, które nie spowodowały zarysowania powierzchni badanej próbki.